کشوری است در شرق آفریقا . پایتخت آن نایروبی است و مومباسا ، کیسومو و ناکورو شهرهای مهم آن محسوب می‌گردند . کشور کنیا به هشت استان تقسیم گردیده که هر کدام توسط یک استاندار اداره می‌شود . هر استان به هفتاد و یک منطقه ، هر منطقه به ۲۶۲ بخش و هر بخش به ۱۰۸۸ ناحیه تقسیم شده‌اند .
دولت بر کار استانداری‌ها نظارت می‌کند . جمعیت این کشور بر پایه آخرین سرشماری رسمی که در سال ۱۹۹۷ انجام شده یازده میلیون و پانصد هزار می‌باشد . هفتاد و سه درصد مردم کنیا مسیحی ، نوزده درصد آنیمیست و شش درصد مسلمان هستند . زبان‌های رسمی آنان سواحلی و انگلیسی است .
امور سیاسی کنیا در چارچوب نظام سیاسی ریاستی قرار دارد که رئیس جمهور هم رهبر کشور و هم رهبر دولت است . قوه مجریه در اختیار دولت است . قوه قانون‌گذاری میان دولت و مجلس ملی کنیا تقسیم شده‌ است .
قوه قضائیه مستقل از مجریه و قانون‌گذاری است . پس از مستقل شدن ، کنیا ثبات سیاسی خود را در برابر تغییرات سیاسی بحرانهای کشورهای همسایه حفظ کرده ‌است . با روی کار آمدن دمکراسی ، کنیایی‌ها از آزادی بیشتری برخوردار شدند .